Η σύζυγος τού Ευγένιου Τζιμογιάννη – η σιωπηλή δύναμη πίσω από έναν φάρο πίστεως και αγώνα
Πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα στέκει, συχνά αθέατη αλλά πάντα παρούσα, η γυναίκα που στάθηκε συνοδοιπόρος και στήριγμα σε κάθε πτυχή της ζωής του. Έτσι και πίσω από τον αείμνηστο Ευγένιο Τζιμογιάννη —έναν άνθρωπο που ενσάρκωνε το ήθος της Ρωμηοσύνης, της αυθεντικής Ορθοδοξίας και της γνήσιας ελληνικότητας— στεκόταν η πολυαγαπημένη του σύζυγος. Μια γυναίκα αντάξιά του.
Μητέρα πέντε παιδιών, σήκωσε το βάρος της οικογένειας με την ίδια σεμνότητα, αυταπάρνηση και αγάπη που χαρακτήριζε και τον σύζυγό της. Μέσα στη σκιά του πολύπλευρου έργου του Ευγένιου, η ίδια υπήρξε το στήριγμα του σπιτιού, η γαλήνη του καθημερινού, το λιμάνι της επιστροφής. Με πίστη βαθειά και καρδιά ταπεινή, καλλιέργησε στο σπίτι τους το φως της Χριστιανικής ζωής, της ελληνικής παράδοσης και της αγάπης για τον πλησίον.
Η σύζυγος του Ευγένιου Τζιμογιάννη δεν υπήρξε απλώς “η γυναίκα του”. Υπήρξε συντρόφισσα στην αποστολή, συνοδοιπόρος στον αγώνα, μητέρα που μεγάλωσε με ήθος και φως πέντε παιδιά — συνεχιστές της πνευματικής του παρακαταθήκης.
Στην απουσία του Ευγένιου, η παρουσία της γίνεται ακόμη πιο εύγλωττη. Δεν κραυγάζει· μαρτυρεί με τη σιωπή, την αξιοπρέπεια, τη συνέχιση της ζωής. Η θυσία της καθημερινότητάς της και η προσφορά της, όχι μόνο στον δικό της οίκο αλλά και ευρύτερα, είναι άξιες σεβασμού και τιμής.
Τέτοιες γυναίκες κρατούν ζωντανή την ψυχή του Γένους. Είναι εκείνες που, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χαράζουν βαθιές ρίζες σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη παραδείγματα σιωπηρής αγιοσύνης και εσωτερικού μεγαλείου.
Με βαθύ αίσθημα ευθύνης και τιμής, συμμετέχει ως εταίρος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Έρευνας Μελετών και Επιμόρφωσης «Ευγένιος Τζιμογιάννης», συνεχίζοντας το πνευματικό, κοινωνικό και εθνικό όραμα του εκλιπόντος.