Κατὰ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ Κυρ. Μητσοτάκη στὸ Ἅγιον Ὅρος (4 καὶ 5 Ἰουλίου 2025) ἀναδείχθηκαν ὁρισμένες παθογένειές του, τὶς ὁποῖες οἱ ἐπικοινωνιολόγοι του εἶχαν φροντίσει ἐπιμελῶς νὰ ἀποκρύψουν κατὰ τὸν πρότερο δημόσιο βίο του. Φαίνεται πὼς ἐνήργησε ἡ Μέριμνα τῆς Θεοτόκου Κυρίας τῆς Μοναστικῆς Πολιτείας, ἡ ὁποία ἀποκαλύπτει τὶς προθέσεις ὅλων μας καὶ δὲν ἐπιτρέπει ἐμπαιγμούς. Ἔτσι, ἀποκαλύφθηκε οὐσιαστικὰ «ἡ ἀγραμματοσύνη» τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ ἡ μὴ γνώση τῆς μητρικῆς του γλώσσας. Βλέπετε, κατέστη καὶ ὁ ἴδιος θῦμα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος τῆς α-παιδείας, ποὺ ὁ πατέρας του καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι «πολιτικοὶ ἐθνάρχες» μεθοδικὰ υἱοθέτησαν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ διαθέτουμε κατ’ ὄνομα Ἕλληνες πολῖτες, οἱ ὁποῖοι δὲν γνωρίζουν τὴ μητρική τους γλῶσσα (προφορική – γραπτὴ καὶ σ’ ὁλόκληρη τὴν ἱστορική της διαχρονία), ἀλλὰ «παπαγαλίζουν» καὶ ἀποστηθίζουν ὁρισμένες ἑλληνικὲς φράσεις, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων ποὺ χρησιμοποιοῦν.
Συγκλονιστικὸ τεκμήριο τῆς ἀνωτέρω θεώρησής μας ἀποτελεῖ ἡ προσφώνηση τῶν Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας τοῦ Ἁγ. Ὅρους ἀπὸ τὸν πρωθυπουργό: «Πανοσιολογιώτατοι Καθοδηγούμενοι», ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «Καθηγούμενοι». Ἀνέγνωσε ἕνα καλὰ προετοιμασμένο κείμενο, χωρὶς οὐσιαστικὰ νὰ εἰσέλθει στὴ σημασία (ἐτυμολογία) τῶν λέξεων. Οὔτε κἂν συνειδητοποίησε τὸ λάθος του! Συνέχισε, ὄντας βέβαιος ὅτι «καθοδηγούμενος» καλεῖται ὁ (καθ)ἡγούμενος τῆς κάθε Μονῆς. Λάθη κάνουμε ὅλοι μας καὶ πολὺ περισσότερο ἕνας πολυάσχολος πρωθυπουργός. Τὸ νὰ μὴν καταλαβαίνουμε τὸ λάθος μας καὶ νὰ συνεχίζουμε, σημαίνει πολὺ περισσότερα… Ὅπως ἔλεγε ὁ σοφὸς δάσκαλός μου παπα Γιώργης «ἡ γλῶσσα εἶναι σὰν τὴ μουσική. Ἀπωλέσαμε τὰ ἀντανακλαστικὰ καὶ δὲν ξεχωρίζουμε πλέον τά …φάλτσα». Καὶ τὰ γλωσσικὰ λάθη τοῦ πρωθυπουργοῦ (προφορικὰ καὶ γραπτὰ) ἦσαν πολλά. Θεόφαλτσος, ὅπως λέμε στὴν Κέρκυρα…
Παρ’ ὅλα αὐτά, «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ». Ἡ προσφώνηση τῶν ἁγίων Καθηγουμένων ὡς «Καθοδηγουμένων» ἀνέδειξε τὴ μεγαλύτερη παθογένεια τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς κοινωνίας. Μετὰ τὴ δολοφονία τοῦ μόνου ὁλοκληρωτικὰ ρωμηοῦ πολιτικοῦ ἡγέτη Ἰωάννου Καποδίστρια (27.9.1831), ἡ πολιτικὴ διοίκηση τῆς πατρίδας μας εἶναι πλέον «καθοδηγούμενη». Μὲ ἄλλα λόγια πορευόμαστε – ἐδῶ καὶ διακόσια περίπου χρόνια – σὲ παρατεταμένη κατάσταση «προστασίας». Τὸ πολίτευμά μας ἔχει μεταβληθεῖ οὐσιαστικὰ σὲ «προστασιακὴ δημοκρατία», μὲ προστάτες τὶς ἑκάστοτε Μ. Δυνάμεις. Ἡ πολιτικὴ διοίκηση τῆς χώρας, καθὼς κι ὅλες οἱ ἐξαρτώμενες ἀπὸ αὐτὴν διοικήσεις (οἰκονομική, ἀκαδημαϊκή, δικαστική, στρατιωτική, κ.ά.) ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὴν ἀντίληψη τῆς «καθοδήγησης». Ἔτσι, διαπιστώνεται διαχρονικὰ χάσμα μεταξὺ ἀφ’ ἑνὸς τῶν πολιτικῶν καὶ τῆς ἐγχώριας διανόησης (καθοδηγούμενων) καὶ ἀφ’ ἑτέρου τοῦ μέσου Ἕλληνα, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ εἶναι ἡγούμενος τοῦ ἑαυτοῦ του.
Καθοδηγούμενη «ἐθνικὴ» οἰκονομία, μὲ μόνιμη «εὐρωπαϊκὴ βοήθεια» τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ, μὲ ἐπαχθῆ καὶ ἀντεθνικὰ Μνημόνια, ξεπούλημα τῆς δημόσιας περιουσίας, ὑποθήκευση τῆς πατρίδας μας σὲ ξένα συμφέροντα. Ἡ κατάσταση αὐτὴ διαμορφώνει ἕνα σύγχρονο παιδομάζωμα, ὅπου ὁ ἀνθὸς τῆς ἑλληνικῆς νέας γενιᾶς, μεταναστεύει στὴν παρηκμασμένη καὶ ἰσλαμολιγούρησα Δύση (Εὐρώπη, Ἀμερικὴ καὶ Αὐστραλία).
Καθοδηγούμενη «ἐθνικὴ» παιδεία, ποὺ ἔχει μεταβληθεῖ σὲ ἕνα «α-παιδευτικὸ σύστημα», μὲ σχολικὰ ἐγχειρίδια καὶ ἐκπαιδευτικούς, ποὺ ἐξωτερικεύουν τὴν ἰδεολογική/κομματικὴ κενότητά τους, ποὺ γκρεμίζουν συστηματικὰ «ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο» διαθέτει ἡ ἱστορία μας, ποὺ προβάλλουν ἀντιπρότυπα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ μαθητὴς νὰ ζεῖ σὲ μιὰ μόνιμη σύγχυση καὶ νὰ ὑποτιμᾶ (ἂν ὄχι νὰ μισεῖ) τὰ λεγόμενα ἀνθρωπιστικὰ μαθήματα (ἱστορία, γλῶσσα καὶ θρησκευτικά). Ἀντίθετα, προσκολλᾶται σὲ μιὰ ὀθόνη, χωρὶς γνωσιολογικὲς προϋποθέσεις, μεταβαλλόμενος σ’ ἕναν ἄβουλο θεατὴ καὶ παθητικὸ πολίτη μίας εἰκονικῆς κοινωνίας.
Καθοδηγούμενη «ἐθνικὴ» διπλωματία, τῆς ὁποίας ἡγεῖται Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν ποὺ ἀνερυθρίαστα ὑποκλίνεται στὸν σύγχρονο Σουλτᾶνο καὶ δὲν ἐνοχλεῖται μὲ τοὺς αὐτοπροσδιορισμούς του ὡς «ἐθνικοῦ μειοδότη καὶ φιλέλληνα». Μὲ Ἕλληνα (!) Ὑφυπουργό, ποὺ ὁμιλεῖ σ’ ἐπίσημη ἐκδήλωση στὴν τουρκικὴ γλῶσσα, ὄχι γιὰ νὰ προβάλλει τὰ δίκαια τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐγκωμιάσει τους … «φιλόξενους Τούρκους οἰκοδεσπότες».
Καθοδηγούμενη «ἐθνικὴ» στρατιωτικὴ ἡγεσία, ποὺ καθίσταται ἐντολοδόχος τῆς ἑκάστοτε ἀντεθνικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας καὶ τῶν καθοδηγητῶν της. Ἡ τραγικότητα αὐτὴ ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὶς ἐπιλογὲς τῶν συμμάχων μας στὸ Ν.Α.Τ.Ο. καὶ πλέον καὶ στὸ στρατιωτικὸ σκέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, μὲ τὴν ἀνάθεση πρωταγωνιστικοῦ ρόλου στὴ «σύμμαχο καὶ φίλη» Τουρκία. Σὲ μία δικτατορία, ποὺ κατέχει μεγάλο τμῆμα τῆς μαρτυρικῆς Κύπρου μας καὶ ἀμφισβητεῖ μεγάλο τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας.
Καθοδηγούμενη «ἐθνικὴ» ἀκαδημαϊκή/πανεπιστημιακὴ ἡγεσία, ὅπου υἱοθετοῦνται ὅλες οἱ ἀνθελληνικὲς θέσεις καὶ προτάσεις, ὅπως ἡ ὑποτίμηση καὶ οὐσιαστικὰ ἀπόρριψη ἐθνικῶν καὶ οἰκουμενικῶν προσωπικοτήτων (Μ. Ἀλέξανδρος, Μ. Κωνσταντῖνος, Ἰωάν. Καποδίστριας, Γρηγόριος Ε΄, Θ. Κολοκοτρώνης κ.ά.), λησμονοῦνται οἱ ἐθνικές μας γενοκτονίες καὶ προβάλλονται εἰσαγόμενα (ἀντι)πρότυπα ἀνθελλήνων.
Καθοδηγούμενη ψηφιακὴ τεχνολογία, ἡ ὁποία (αὐτο)θεοποιεῖται μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τείνει νὰ ἀντικαταστήσει ὅλες τὶς ἀνθρωπιστικὲς ἐπιστῆμες, μὲ τὴν ἀντιεπιστημονικὴ Ἀρχή, ὅτι κατέχει (σχεδὸν) ὁλόκληρη τὴν ἐπιστημονικὴ μνήμη τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ. Μάταια, φωνάζουμε οἱ μὴ καθοδηγούμενοι ἐπιστήμονες, ὅτι δὲν ἀρκεῖ μόνο ἡ μνήμη, ἀλλὰ καὶ οἱ προϋποθέσεις χρήσης της (ἐπιστημονικὴ κρίση, ἐπιστημονικὴ μεθοδολογία, διεπιστημονικότητα καὶ τὸ σημαντικότερο βαθιὰ γνώση τῆς ἐποχῆς στὴν ὁποία καταγράφεται ἡ συγκεκριμένη συλλογικὴ κι ὄχι μόνο μνήμη). Ἡ ἀντιεπιστημονικὴ αὐτὴ ἔπαρση (ὕβρις) ὁρισμένων πληροφορικῶν, ποὺ συνεργάζονται μὲ τὸ καθοδηγούμενο παγκόσμιο σύστημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ὁδηγεῖ στὴ θεσμοθέτηση τοῦ «Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ καὶ τῶν νέων Ἠλεκτρονικῶν Ταυτοτήτων», ποὺ φιλοδοξοῦν ὄχι ἁπλᾶ νὰ καθοδηγοῦν, ἀλλὰ νὰ ἐλέγχουν ἀπόλυτα (ψηφιακὴ δικτατορία) τὸν συνταγματικὰ κατοχυρωμένο «ἐλεύθερο πολίτη ἑνὸς ἐλεύθερου καὶ εὐνομούμενου Κράτους».
Δὲν τοποθετηθήκαμε καθόλου γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, διότι ὁ Κύριος καὶ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν καθοδηγεῖ τοὐλάχιστον δύο χιλιάδες χρόνια. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ἔχει καταγράψει συμπεριφορὲς πολιτικῶν ἤ/καὶ κληρικῶν, ποὺ τόλμησαν νὰ Τὸν ὑποκαταστήσουν καὶ νὰ καθοδηγήσουν ἄνευ Ἐκείνου τὸ πλήρωμά Του. Ἁπλᾶ, τὰ ἐγωπαθῆ καὶ ἀντίχριστα αὐτὰ πρόσωπα πέρασαν στὴν Αἰώνια Λήθη…
