Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἐπισκέφθηκε τὴν πατρίδα μας ἡ γνωστὴ πλέον Εὐρωπαία Εἰσαγγελέας κα Λάουρα Κοβέσι καὶ ἀναφέρθηκε δημόσια (!) στὰ ζητήματα διαφθορᾶς στὰ Τέμπη, τὸν ΟΠΕΚΕΠΕ, στὴ λειτουργία τῶν Τελωνείων κ.ἄ. Μᾶς προξένησε ἐντύπωση, ὅτι ἐκστόμισε ἀλήθειες τὶς ὁποῖες οὐδεὶς ἐπίσημος εἶχε ἀναφέρει προηγουμένως, γιὰ νὰ μὴν ποῦμε τὸ χειρότερο, ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε ἐπίσημος παρουσίαζε τὴν ἐντελῶς ἀντίθετη εἰκόνα γιὰ τὰ συγκεκριμένα θέματα. Δειγματοληπτικά, ἡ Εἰσαγγελέας κα Κοβέσι ἀνέφερε τὰ ἑξῆς ἄκρως ἀποκαλυπτικά:
«Ὁ ΟΠΕΚΕΠΕ ἔγινε ἀκρωνύμιο διαφθορᾶς καὶ νεποτισμοῦ. Ὥρα νὰ καθαρίσουμε τοὺς στάβλους τοῦ Αὐγεία. Ἀγρότισσα μοῦ ἔστειλε συγκινητικὸ γράμμα ὅτι δὲν θέλει νὰ συμμετέχει σὲ δωροδοκία στελεχῶν καὶ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ λάβει τὰ νόμιμα ποὺ δικαιοῦται… Ἂν θεωρεῖτε, συμπλήρωσε, ὅτι ὑπάρχει διαφθορὰ μόνο στὴν Ἑλλάδα δὲν ἰσχύει, ὑπάρχει διαφθορὰ παντοῦ. Τὸ θέμα εἶναι ἂν ἔχουμε τὴ συνήθεια νὰ βάζουμε ἢ ὄχι τὰ προβλήματα κάτω ἀπὸ τὸ χαλί. Λόγῳ τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, βλέπουμε ὅτι ὑπάρχει διαφθορὰ μὲ τὶς ἀγροτικὲς ἐπιδοτήσεις καὶ σ’ ἄλλα κράτη – μέλη ἴσως καὶ στὸ ἴδιο συστημικὸ ἐπίπεδο».
Στὴ συνέχεια ἀναφέρθηκε στὴ μεγάλη κοινωνικὴ μάστιγα τῆς διακίνησης τῶν ναρκωτικῶν:
«Ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἀπάτη στὸ Λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ, ὅλα τὰ λιμάνια στὴν Εὐρώπη εἶναι ἐκτεθειμένα στὴ διαφθορά. Τὰ ναρκωτικὰ δὲν πέφτουν ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἔρχονται ἀπὸ τὰ λιμάνια. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴ διαφθορά, δὲν εἶναι μόνο καθῆκον τῶν εἰσαγγελέων νὰ ἐπιλύσουν τὸ θέμα αὐτό. Ὅλοι πρέπει νὰ κατανοήσουν, πὼς τὸ οἰκονομικὸ ἔγκλημα καὶ ἡ διαφθορὰ μπορεῖ νὰ σκοτώσει. Ὑπάρχει κριτικὴ καὶ σ’ ἐμᾶς ἀλλὰ τὸ νὰ λέει κάποιος ὅτι δὲν εἴμαστε ἀνεξάρτητοι εἶναι fake news. Ἤμαστε ἀνεξάρτητοι! Οἱ εἰσαγγελεῖς μας εἶναι ἱκανότατοι καὶ καμία εὐρωπαϊκὴ ἀρχὴ δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς δώσει ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς νὰ διαχειριστοῦν τὶς ὑποθέσεις. Γιὰ ἐμένα ἡ ἀνεξαρτησία εἶναι ἡ κόκκινη γραμμή. Εἴμαστε ἀπολύτως ἀνεξάρτητοι!»
Ἐπίσης, ἀναφέρθηκε μὲ παρρησία καὶ στὴν ὑπόθεση τῶν Τεμπῶν, ποὺ κυριαρχεῖ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία κατὰ τὰ τελευταῖα δυόμιση χρόνια:
«Ἡ τραγωδία τῶν Τεμπῶν, θὰ εἶχε ἀποφευχθεῖ ἂν ἡ τηλεδιοίκηση εἶχε ἐγκατασταθεῖ… Ὁ μόνος τρόπος νὰ κλείσει ἡ πληγὴ τῶν οἰκογενειῶν τῶν θυμάτων, εἶναι νὰ ἀποδοθεῖ Δικαιοσύνη … Ἑπτὰ χρόνια ποὺ ἦταν σὲ ἐξέλιξη, ὑπῆρχαν πολλοὶ ἐμπλεκόμενοι ὀργανισμοὶ μὲ διαφορετικὲς ἁρμοδιότητες. Ἡ ἀπορία μου εἶναι, πῶς σ’ αὐτὰ τὰ ἑπτὰ χρόνια δὲν εἶδε κάποιος κάτι κακὸ νὰ συμβαίνει; Δὲν εἶμαι χαρούμενη γιὰ τὸ νόμο περὶ εὐθύνης ὑπουργῶν… Ὅπως ἤδη ἀνέφερα, δικό μας καθῆκον εἶναι νὰ ἐξασφαλίσουμε, ὅτι θὰ ὑπάρξει δίκαιη καὶ ἀποτελεσματικὴ ἔρευνα χωρὶς ἐμπόδια. Αὐτὴ ἡ τραγωδία θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε ἀποφευχθεῖ. Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ κλείσουμε αὐτὴ τὴ πληγὴ εἶναι ἡ ἀπόδοση Δικαιοσύνης, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ ἄρθρου 86 αὐτὸ δὲν συνέβη, διότι τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο ἀντίκειται στὴν Εὐρωπαϊκὴ Νομοθεσία. Αὐτὲς τὶς δυσκολίες ἀντιμετωπίσαμε στὰ Τέμπη καὶ τὸν ΟΠΕΚΕΠΕ. Γιὰ νὰ μὴν συμβεῖ καὶ πάλι αὐτό, θὰ πρέπει νὰ ἀλλάξει τὸ Σύνταγμα. Ἀλλάξτε τὸ Σύνταγμα γιὰ νὰ μὴν συμβοῦν καὶ πάλι αὐτά!».
Ὁλοκλήρωσε, μάλιστα, μὲ συγκεκριμένες προτάσεις:
«Ἡ εὐρωπαϊκὴ εἰσαγγελία δὲν εἶναι ἕνα ξένος θεσμός. Ὑπάρχουν καὶ Ἕλληνες Εἰσαγγελεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολλοὶ καὶ καλοί. Ἐφαρμόζουμε τὸν Ποινικὸ Κώδικα καὶ τὴν Ποινικὴ Δικονομία τῆς Ἑλλάδας. Εἴμαστε ἐδῶ γιὰ νὰ συνεργαστοῦμε μὲ τὶς ἐθνικὲς ἀρχές, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ»…
Θὰ μπορούσαμε νὰ δώσουμε ἀρκετὲς προεκτάσεις στὶς ἀποκαλυπτικὲς διαπιστώσεις της κὰς Κοβέσι. Κατ’ ἀρχὴν θὰ τὴν εὐχαριστήσουμε, ποὺ μᾶς ὑπενθυμίζει τί σημαίνει δικαστικὸς λειτουργὸς καὶ ἀπονομὴ δικαιοσύνης. Διότι, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὴ μεταπολίτευση, προσφέρεται βῆμα σὲ μιὰ εὐρωπαία δικαστικὴ λειτουργό, ἡ ὁποία μάλιστα ἐκπροσωπεῖ τὴ θεοποιημένη ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν κρατικῶν μας θεσμῶν «Εὐρώπη», προκειμένου νὰ ἀποκαλύψει τὶς ἐγκληματικὲς παθογένειες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἀλλὰ εὐρύτερα καὶ τῆς «Δύσης ποὺ δύει», καθὼς καὶ τὴν ἐγκληματικὴ σιωπὴ ὅσων ἔχουν τὴ θεσμικὴ εὐθύνη ἐλέγχου καὶ ἀντιμετώπισης τῶν παθογενειῶν αὐτῶν.
Γνωρίζω, ὅτι ὑπῆρξαν κατὰ τὸ πρόσφατο παρελθὸν μεμονωμένοι Ἕλληνες λειτουργοὶ τῆς Δικαιοσύνης, ἀλλὰ καὶ ἑνώσεις δικαστῶν ἢ ἄλλων ἐμπλεκόμενων φορέων τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης, ποὺ ἔχουν ὑποβάλλει ἁρμοδίως ὑπομνήματα καὶ προτεινόμενες λύσεις ἀντιμετώπισης τῶν ἐν λόγῳ παθογενειῶν. Εἶμαι, ὅμως, πεπεισμένος, ὅτι τὰ ἐν λόγῳ ἔγγραφα «ἀρχειοθετήθηκαν» σὲ κάποια συρτάρια ἀνευθυνουπευθύνων, οἱ ὁποῖοι φρόντιζαν νὰ μὴν ἀποκαλυφθεῖ ἡ (εἰκονικὴ) πραγματικότητα. Ἀλήθεια, δὲν διαθέτουμε στὴν Ἑλλάδα ἔντιμους δικαστικοὺς λειτουργούς; Δὲν διαθέτουμε ἔντιμους διοικητικοὺς συνεργάτες τους, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὴν οἰκτρὴ πραγματικότητα; Δὲν διαθέτουμε ἐπαρκῆ πληροφοριακὰ συστήματα, ποὺ παρακολουθοῦν τὰ πάντα, ἄρα καὶ τὰ ἐγκλήματα καὶ τὶς ἀναφερόμενες ἀπὸ τὴν κα Κοβέση παθογένειες;… Ἀσφαλῶς, κι ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν. Μὲ τὴ μόνη διαφορά, ὅτι ὅλα αὐτὰ θυσιάζονται ἄμεσα ἢ ἔμμεσα στὸν βωμὸ τοῦ συμφέροντος. Μεγάλου ἢ μικροῦ. Ἰδιωτικοῦ ἢ κομματικοῦ. Οἰκογενειακοῦ ἢ συντεχνιακοῦ. Οἰκονομικοῦ ἢ βολέματος… Μὲ μιὰ λέξη, τὰ πάντα καὶ οἱ πάντες σιωποῦν μπροστὰ στὴν «ἐξυπηρέτηση». Τὸ ρουσφέτι. Τὸ βόλεμα. Τὴν (ἄδικη) ἀποκατάσταση…
Δικαιολογημένα, λοιπόν, μποροῦμε ὅσοι ἀσχολούμαστε (καὶ) μὲ τὴν πολιτικὴ ἱστορία, νὰ ὁμιλοῦμε πλέον στὴν ἐποχή μας ὄχι γιὰ «Ἑλληνικὴ Δημοκρατία», ἀλλὰ γιὰ «Κομματοκρατία», δίχως ἐθνικὸ προσδιορισμό. Διότι, ἐὰν δὲν τὸ ἔχουν καταλάβει ἀκόμη οἱ πολιτικοὶ ὑπεύθυνοι, ἀποτελεῖ ΝΤΡΟΠΗ καὶ ΟΝΕΙΔΟΣ γιὰ τὴ χώρα τοῦ Σόλωνος, τοῦ Ἰουστινιανοῦ καὶ τοῦ Μ. Φωτίου, νὰ ἀναζητοῦμε Κράτος Δικαίου στὸν τόπο ὅπου γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία καὶ ἡ Δικαιοσύνη!
